Goniatyty to rząd wymarłych głowonogów z podgromady amonitów. Pojawiły się pod koniec wczesnego dewonu z rzędu Anarcestida, wymarły w u schyłku permu w kryzysie permskim. Szczyt rozwoju przypadał na dewon i karbon, dominowały w tym czasie wśród amonitowatych. Wszystkie goniatyty posiadały powłokę, która jest wewnętrznie podzielona na komory wypełnione gazem, co zapewnia pływalność podczas życia zwierzęcia. Otwarta komora z przodu skorupy zapewniała przestrzeń życiową dla goniatitida, z dostępem do otwartej wody przez brzuszny syfon. Ogólna morfologia i przyzwyczajenia goniatytów były prawdopodobnie podobne do ich późniejszych krewnych, amonitów, będąc wolnymi pływami i posiadającymi głowę z dwoma dobrze rozwiniętymi oczami i ramionami (lub mackami).Muszle goniatytów są małe do średnich rozmiarów, prawie zawsze mniejsze niż 15 centymetrów średnicy i często mniejsze niż 5 centymetrów średnicy. Powłoka jest zawsze zwinięta planispiralnie, w przeciwieństwie do muszli mezozoicznych, w których niektóre są trochoidalne, a nawet anormalne.
